Ένα αόρατο νόμισμα

Το πρωτόκολλο του Κιότο, αρχικά υιοθετήθηκε το Δεκέμβριο του '97 στο Κιότο της Ιαπωνίας και η εφαρμογή του τέθηκε σε ισχύ το Φεβρουάριο του '05. 39 βιομηχανοποιημένες χώρες και η Ευρωπαϊκή Ένωση (αποκαλούμενες Μέρη του Παραρτήματος 1 - Annex 1 ) δεσμεύτηκαν να μειώσουν τα τέσσερα αέρια του θερμοκηπίου ( CO₂, CH4, N₂O, SF6) και δύο ομάδες αερίων (υδροφθοράνθρακες και υπερφθοράνθρακες) κατά 5,2% σε σχέση με τα επίπεδα τους το 1991. Η μη συμμόρφωση με αυτούς τους στόχους θα εχει συνέπειες για τις χώρες, οι οποίες θα κληθούν να πληρώσουν αυστηρά πρόστιμα.

Μέχρι το 2006 το πρωτόκολλο είχαν επικυρώσει 162 Μέρη που αντιπροσωπεύουν το 61,6% των παγκόσμιων εκπομπών CO₂ ενώ οι ΗΠΑ που δεν σκοπεύουν να συμμετάσχουν παράγουν το 36,1%.

Εικ. Με πράσινο απεικονίζονται οι χώρες που έχουν ενταχθεί στο Παράρτημα 1, με γκρί όσες είναι αβέβαιες ακόμα και με κόκκινο αυτές που δεν σκοπεύουν.

Το πρωτόκολλο προβλέπει τρεις ''ευέλικτους'' μηχανισμούς για να βοηθήσει τις χώρες να επιτεύξουν τον στόχο. Μια σύντομη περιγραφή τους :

1. Η Εμπορία Εκπομπών (Emissions Trading/ET)

Σύμφωνα με αυτό το σύστημα σε κάθε βιομηχανικό τομέα μιας χώρας (τσιμεντοβιομηχανιές, κατακευαστές ηλεκτρονικών, βιομηχανίες χαρτιού κλπ.) αντιστοιχεί-πιστώνεται μια ορισμένη ποσότητα παραγωγής CO₂ κάθε χρόνο. Η ποσότητα αυτή μοιράζεται μεταξύ των εταιριών του κάθε τομέα, μετράται σε τόνους CO₂ και κάθε τόνος αντιστοιχεί σε 1 δικαίωμα (έτσι π.χ. μια εταιρία που έχει δικαιώματα 100.000, μπορεί να παράξει μέχρι 100.000 τόνους CO₂ το χρόνο). Τα δικαιώματα υπολογίζονται από μια κεντρική αρχή βάση πολλών παραμέτρων (μέγεθος, τομέας, τζίρος εταιρίας κλπ.)

--> Εάν στο τέλος του χρόνου οι εκπομπές της εταιρίας είναι μικρότερες απο το προβλεπόμενο (π.χ. 90.000 από το όριο των 100.000 τόνων ), τότε μπορεί μέσω να του συστήματος Εμπορίας Δικαιωμάτων να πουλήσει την περίσσειας της (10.000 tCO₂) στην αγορά, με συγκεκριμένη τιμή ανα τόνο CO₂ (π.χ. 8 €/ tCO₂ ). Με τον τρόπο αυτό γίνεται σημαντική απόσβεση του κόστους της αντιρρυπαντικής τεχνολογίας που έχει ξοδέψει η εταιρία και μελλοντικά μπορεί να αποφέρει και κέρδος.

--> Εάν όμως στο τέλος του χρόνου οι εκπομπές υπερβαίνουν το προβλεπόμενο όριο τότε η εταιρία έχει δύο επιλογές :

(α) να αγοράσει δικαιώματα από την αγορά για κάθε τόνο CO₂ που παρήγαγε πάνω από το όριο. Τα δικαιώματα που αγοράζει αντιπροσωπεύουν μείωση εκπομπών, ακόμη και αν η εταιρία δεν μειώνει τις εκπομπές της η ίδια

(β) να επενδύσει σε αντιρρυπαντική τεχνολογία που θα της οδηγήσει στην μείωση εκπομπών κατά το προβλεπόμενο όριο (ή και παραπάνω).

Παρ' όλο που μπορεί να φαίνεται προφανής η επένδυση σε μια τεχνολογία, πρέπει να ληφθεί υπόψην οτι το κόστος της αντιρρυπαντικής τεχνολογίας που χρειάζεται μια εταιρία (ανάλογα με το είδος της) μπορεί να είναι υπερβολικά υψηλό για τον προυπολογισμό της και η συμφέρουσα λύση να είναι η αγορά δικαιωμάτων.

Με τον τρόπο αυτό υπάρχει αμοιβαίο όφελος, τόσο για την εταιρία που πουλάει την περίσσεια των εκπομπών και αποσβένει τα έξοδα της τεχνολογίας, όσο και για την εταιρία που αγοράζει τα δικαιώματα επιλέγοντας την οικονομικότερη λύση. Ακριβώς αυτή η ευελιξία του συστήματος καθιστά την Εμπορία Εκπομπών τον πλέον αποδοτικό τρόπο όσον αφορά στο κόστος για την επίτευξη δεδομένου περιβαλλοντικού στόχου.

2. Η από Κοινού Εφαρμογή (Joint Implementation/JI)

Σύμφωνα με αυτό τον μηχανισμό, μια χώρα μπορεί να επενδύσει σε προγράμματα μείωσης των εκπομπών σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του Παραρτήματος 1 ως εναλλακτική επιλογή για την μείωση των εγχώριων εκπομπών της. Η επένδυση για μείωση των εκπομπών σε μια ''χώρα με μεταβατική οικονομία'' είναι μερικές φορές πολύ φθηνότερη σε σχέση με μια εγχώρια μείωση και μπορεί να περιλαμβάνει π.χ. την αντικατάσταση ενός ηλεκτρικού εργοστασίου άνθρακα με ένα αποδοτικότερο. Η χώρα πιστώνεται την μείωση των εκπομπών που οφείλεται στην επένδυση της, προσεγγίζοντας ευκολότερα τον στόχο του Κιότο που έχει δεσμευτεί να φτάσει.

3. Ο Μηχανισμός Καθαρής Ανάπτυξης (Clean Development Mechanism/CDM)

Λειτουργεί όπως και η από Κοινού Εφαρμογή (JI) μόνο που εφαρμόζεται από μια χώρα του Παραρτήματος 1 σε αναπτυσσόμενες χώρες που δεν ανήκουν στο Παράρτημα 1. Με τον τρόπο αυτό προωθείται η ''καθαρή'' ανάπτυξη των χωρών αυτών και το κέρδος σε εκπομπές αφαιρείται από τις εγχώριες εκπομπές της επενδύτριας χώρας.

Φυσικά υπάρχουν και οι επικριτές του συστήματος που υποστηρίζουν οτι με την ευελιξία που παρέχεται από το Κιότο δεν προωθείται η ουσιαστική μακροπρόθεσμη αλλαγή αφού οι μεγάλες βιομηχανίες υπεκφεύγουν με βραχυπρόθεσμες φθηνές επενδύσεις.

Δεδομένη όμως θεωρούν πλέον την οικολογική ευαισθησία?

Δομινικανή Δημοκρατία: Επίγειος Παράδεισος ή Οχι ?

Η Δομινικανή Δημοκρατία αποτελεί εδώ και περίπου 40 χρόνια έναν περιζήτητο τουριστικό προορισμό για εκατομμύρια ανθρώπους. Αυτό οφείλεται στη γεωγραφική της θέση, το κλίμα της και σε έναν πολύ ιδιαίτερο κάτοικο της, τον κοραλλιογενή ύφαλο!!! Βρίσκεται στο νησί Υσπανιόλα μέσα στο αρχιπέλαγος ΄Great Antilles΄ της Καραϊβικής έχει μέση ετήσια θερμοκρασία 25 C και πανέμορφες κάτασπρες παραλίες.

Η Πορεία

Η φτωχή αυτή χώρα αποφάσισε να στηρίξει όλη της την οικονομία στον τουρισμό, 1 στις 7 θέσεις εργασίας έχουν άμεση σχέση με τουριστικά επαγγέλματα, με περίπου 3 δις δολάρια ετήσια κέρδη για τη χώρα. Όμως η τρομερή κακοδιαχείριση της κυβέρνησης κυρίως απο το 1990 και μετά, επέτρεψε σε μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες να κατασκευάσουν τουριστικά θέρετρα που αγνοούσαν εντελώς την προστασία του περιβάλλοντος και δεν διέθεταν ούτε καν μονάδες διαχείρισης λυμάτων.

Το αποτέλεσμα

Είναι να γεμίσουν οι μη ιδιωτικές παραλίες με σκουπίδια και απόβλητα κάθε λογής. Τα οποία όμως είχαν και έχουν, δραματική επίπτωση στους κοραλλιογενείς ύφαλους οι οποίοι σημείωσαν μία μείωση στην έκτασή τους της τάξης του 3% μέσα σε μόλις 10 χρόνια. Σάν συνέπεια ο τουρισμός απο το 2003 και μετά μειώθηκε κατά 30% δημιουργώντας στη χώρα σοβαρότατο οικονομικό πρόβλημα, αφήνοντας ανέργους το 27% του εργατικού δυναμικού.

Οι Οικολογικές Ευκαιρίες

Τα τελευταία χρόνια έχουν φτάσει στη χώρα αρκετές εταιρίες διαχείρισης λυμάτων και ανακύκλωσης. Οι μέν πρώτες βοηθώντας τις τουριστικές εγκαταστάσεις να γίνουν πιο οικολογικές και οι δέ, μαζεύοντας και ανακυκλώνοντας τα σκουπίδια που υπάρχουν ήδη στη χώρα. Χαρακτηριστικό είναι το video του CNN για μία μικρή τέτοια εταιρία και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει με το ίδιο το κράτος που προσπαθεί να βοηθήσει. http://edition.cnn.com/video/#/video/international/2010/10/17/montero.d.rep.trash.cnn. (ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΚΑΤΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ????).

Και εάν είστε άνθρωποι των αριθμών τότε δείτε τα εξής : σύμφωνα με έρευνα του US State Department, η χώρα έχει ετήσια κέρδη της τάξης του 0,5 δίς απο την δραστηριοποίηση των εν λόγο εταιριών. Επίσης ο τουρισμός των κοραλλιών (τουρίστες που επισκέπτονται τη χώρα για να δουν του κοραλλιογενείς ύφαλους) αποφέρει ετήσια κέρδη περίπου 600 εκ. δολαρίων

Το Μέλλον

Της χώρας αποδεικνύετε μάλλον φωτεινό αφού από το 2008 και μετά η χώρα και κυρίως η κυβέρνησή της άλλαξε πορεία και ενστερνίστηκε την πράσινη ανάπτυξη, όλο και πιο πολλές μορφές οικοτουρισμού εμφανίζονται στο νησί και η οικονομία της παρουσιάζει για πρώτη φορά μετά από 10 περίπου χρόνια άνοδο

Το θέμα αυτό συνδέεται άμεσα με το θέμα των πράσινων νησιών που έχει γραφτεί στο Blog μας.

Περαιτέρω πληροφορίες για το άρθρο θα βρείτε:

http://www.imf.org/external/index.htm

https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/dr.html

http://edition.cnn.com/CNNI/Programs/eco.solutions/?iref=allsearch

Οι καλλιέργειες του μέλλοντος σήμερα

Πόσες φορές έχετε δεί σε σουπερμάρκετ την πινακίδα: ''Φρέσκα λαχανικά'' και έχετε αναρωτηθεί αμέσως πόσο φρέσκα είναι??

Λοιπόν στη μακρινή Σεούλ, σε ένα πρότυπο σουπερμάρκετ τα μαρούλια καλλιεργούνται μέσα στα ράφια και εσείς απλά τα ξεριζώνεται και τα παίρνετε Αυτό θα πει ΦΡΕΣΚΟ. Δείτε το σχετικό πολύ ενδιαφέρον βίντεο του CNN : http://edition.cnn.com/CNNI/Programs/eco.solutions/?iref=allsearch

Στη πραγματικότητα η μέθοδος καλλιέργειας που χρησιμοποιείται σε αυτό το σουπερμάρκετ δεν είναι τίποτα άλλο παρά από τη μέθοδο των υδροπονικών καλλιεργειών.

HYDROPONICS

Είναι μία μέθοδος καλλιέργειας φυτών χωρίς τη χρήση χώματος. Πέρα από την κοινή πεποίθηση ότι τα φυτά πρέπει να έχουν χώμα για να αναπτυχθούν, το μόνο που παρέχει το χώμα είναι μία δεξαμενή θρεπτικών συστατικών που χρησιμοποιούν τα φυτά για την ανάπτυξή τους. Το χώμα αυτό καθεαυτό είναι άχρηστο. Έτσι λοιπόν κατά τη μέθοδο της υδροπονικής οι ρίζες των φυτών είναι βουτηγμένες μέσα σε ένα διάλυμα το οποίο περιέχει τα απαραίτητα για την ανάπτυξη των φυτών στοιχεία. Το διάλυμα αυτό πρέπει να ελέγχετε συνεχώς ώστε να είναι πάντα θρεπτικό και κατάλληλα οξειδωμένο, για αυτό το λόγο η τεχνική αυτή της καλλιέργειας φυτών εμπεριέχει πολύ το παράγοντα της αυτοματοποίησης

Πλεονεκτήματα

• Αφού δέν χρειάζεται πια χώμα η παραγωγή των φυτών μπορεί να γίνεται εντός των κτιρίων με τη βοήθεια ειδικών λαμπτήρων.


• Η μέθοδος μπορεί να αυτοματοποιηθεί πλήρως, χωρίς την επέμβαση του ανθρώπινου παράγοντα καθ' όλη τη διάρκεια της ανάπτυξης του φυτού.


• Χάρη στη δυνατότητα που μας δίνει η μέθοδος στην ανάπτυξη φυτών σε κλειστούς χώρους όπου ελέγχεται πλήρως το περιβάλλον, αποφεύγουμε τον κίνδυνο διαφόρων ασθενειών των φυτών και την καταστροφή καλλιεργειών


• Μαζική παραγωγή κυρίως λαχανικών και μικρών φυτών σε επίπεδα ελαχιστοποιώντας τον απαιτούμενο χώρο, όπως στη φώτο.


• Στο μέλλον με την εξέλιξη της τεχνολογίας και χάρη στον χαρακτήρα της μαζικής παραγωγής που μας προσφέρει η μέθοδος, τα προϊόντα που θα παράγονται θα είναι κατά πολύ φτηνότερα από τα αντίστοιχα των συμβατικών καλλιεργειών

Μειονεκτήματα

Προς το παρόν οι μέθοδος παρουσιάζει κάποια προβλήματα όπως :

• Τα προϊόντα που παράγονται με αυτή τη μέθοδο παρουσιάζουν μεγαλύτερα ποσοστά εμφάνισης σαλμονέλας από ότι τα αντίστοιχα που έχουν παραχθεί με συμβατική μέθοδο.


• Υψηλό κόστος καθώς δεν υπάρχει μαζική παραγωγή και τα συστήματα αυτόματου ελέγχου και ανανέωσης του θρεπτικού διαλύματος είναι αρκετά ακριβά.

Παρά όμως τα προβλήματα αυτά η πλειοψηφία των επιστημόνων βλέπει τη μέθοδο αυτή ως το μοναδικό τρόπο καλλιέργειας φαγητού στο μέλλον, προκειμένου να καλύπτονται οι παγκόσμιες ανάγκες. Ειδικά αν αναλογιστούμε ότι λόγο της ραγδαίας αύξησης του πληθυσμού και της σταδιακής αύξησης της στάθμης της θάλασσας προβλέπετε ότι σε 150 χρόνια δεν θα υπάρχει αρκετός χώρος πάνω στη Γη για να συντηρεί της απαιτούμενες καλλιέργειες. Ίσως λοιπόν οι καλλιέργειες μέσα σε ουρανοξύστες σε μερικές δεκαετίες να μην είναι επιστημονική φαντασία αλλά απτή πραγματικότητα

Η ανάπτυξη των πράσινων νησιών.

Το δρόμο προς τη μετατροπή της Κρήτης στο πρώτο πράσινο νησί της Μεσογείου άνοιξε η πρόσφατη απόφαση της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας σύμφωνα με την οποία αδειοδοτείται ένα από τα μεγαλύτερα projects στο χώρο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.Το έργο αυτό περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός συμπλέγματος αιολικών πάρκων στο νησί,συνολικής ισχύος 1.000 ΜW και ταυτόχρονα την ηλεκτρική διασύνδεση της Κρήτης με την Πελοπόννησο μέσω υποβρυχίου καλωδίου.Ο βασικότερος λόγος είναι ότι το μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας αδυνατεί να καλύψει σήμερα τις ενεργειακές της ανάγκες με τις πεπαλαιομένες μονάδες μαζούτ και ντίζελ,με αποτέλεσμα να πραγματοποιούνται συχνές διακοπές ρεύματος,ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες,όπου η ζήτηση είναι μεγαλύτερη.Το συνολικό κόστος του έργου εκτιμάται ότι θα φτάσει τα 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ!

Οι εμπνευστές αυτής της ιδέας ζήλεψαν οπώς οι ίδιοι ανέφεραν από το οικολογικό νησί Σαμσό της Δανίας(θα αναφερθούμε σε αυτό στη συνέχεια του θέματος),και έχουν ως πόθο τη μετατροπή της Κρήτης στο οικολογικότερο νησί του κόσμου!Σε αυτό βοηθάει τόσο το γεωγραφικό ανάγλυφο όσο και η ηλιοφάνεια της Κρήτης που την καθιστούν ιδανικό τόπο για ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.Οι πρώτες εφαρμογές με αιολικά πάρκα που εγκαταστάθηκαν είχαν εξαιρετικά αποτελέσματα.Σήμερα βρίσκονται εγκατεστημένες στην Κρήτη ανεμογεννήτριες συνολικής ισχύος 150 MW,οι οποίες καλύπτουν το 15% της ζήτησης σε ηλεκτρική ενέργεια στο νησί.Να σημειωθεί ότι το ετήσιο όφελος για τη ΔΕΗ θα αγγίξει τα 250 εκατομμύρια εύρω,αφού θα απαλλαγεί από το σημερινό υψηλό κόστος παραγωγής,αλλά και από την πληρωμή προστίμων λόγω υψηλών εκπομπών CO2.Συν τοις άλλοις,η περιβαλλοντική αυτή προβολή της Κρήτης θα έχει σημαντικό αντίκτυπο σε πολλούς τομείς.Το νησί θα προσελκύσει όλο και περισσότερους τουρίστες,νέες θέσεις εργασίες θα δημιουργηθούν,εν μέσω μάλιστα οικονομικής κρίσης,ενώ ακόμη οι Κρητικοί στων οποίων τις περιοχές θα εγκατασταθούν ανεμογεννήτριες θα έχουν και απευθείας μέρισμα στην τιμή του ρεύματος που θα πληρώνουν στη ΔΕΗ,όπως προβλέπεται από το νέο νόμο ΑΠΕ.Βλέπουμε λοιπόν πως ένα άκρως οικολογικό έργο σε μια περιοχή,επιφέρει ευεργετικά αποτελέσματα στους κατοίκους της περιοχής αυτής.

Από τα παραπάνω προκύπτει όμως ένα ερώτημα...Μπορούμε οποιοδήποτε νησί να το μετατρέψουμε σε έναν οικολογικό παράδεισο;

Δυστυχώς η απάντηση δεν είναι δυνατόν προς το παρόν να δοθεί με ακρίβεια.Περιβαλλοντολόγοι και επιστήμονες δεν προκρίνουν ούτε αποκλείουν κανένα νησί.Σημειώνουν ωστόσο ότι περισσότερους πόντους για να γίνουν πράσινα νήσια κερδίζουν κυρίως αυτά που διαθέτουν γεωθερμικά πεδία,δηλαδή υψηλές θερμοκρασίες στο υπέδαφος.Και αυτό διότι μπορούν να μετατρέψουν τη γεωθερμική ενέργεια σε ηλεκτρική.Όσον αφορά τη χώρα μας εκτός από την Κρήτη υπάρχουν και άλλα νησιά τα οποία ευνοούν την πράσινη ανάπτυξη.Αυτά είναι η Λέσβος,η οποία είναι πλούσια σε γεωθερμικά πεδία στο υπέδαφός της,η Νίσυρος,όπου ήδη υπάρχει σχέδιο πράσινης ανάπτυξης στα σκαριά και βεβαίως η Μήλος,η οποία είναι στο μέγεθος ίδια με το νησί Σάμσο και διαθέτει ένα σπάνιο γεωθερμικό θησαυρό.Εκτιμάται ότι από τα γεωθερμικά πεδία θερμοκρασιών άνω των 150 C θα μπορούσε να μπορούσε να προμηθεύεται ηλεκτροπαραγωγή άνω των 120 ΜW.Μάλιστα η ηλεκτρική ενέργεια θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες πολύ περισσοτέρων νησίων,ίσως όλων των Κυκλάδων!Ωστόσο τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν οι τοπικοί φορείς αποτελούν τροχοπέδη σε μια τέτοιου είδους πράσινη ανάπτυξη,με τη δικαιολογία ότι η παραγωγή ενέργειας από γεωθερμία υψηλής ενθαλπίας είναι είναι επικίνδυνη...Ωστόσο,τα τελευταία χρόνια στο νησί έχουν πραγματοποιηθεί διάφορα έργα πράσινης ανάπτυξης,όπως η δημιουργία μονάδα αφαλάτωσης με χρήση της αιολικής ενέργειας,καθώς και η ύπαρξη αιολικού πάρκου,μέσω του οποίου λειτουργεί η μονάδα αυτή.

Νησί Σάμσο:Αποτελεί ίσως τον ορισμό του οικολογικού παράδεισου.Πρόκειται για ένα δανέζικο νησί,140 τετραγωνικών χιλιομέτρων με 4.200 μόνιμους κατοίκους.To 100% των αναγκών του σε ηλεκτρική ενέργεια και το 75%σε θερμότητα(το 2013 προβλέπεται το ποσοστό να έχει φθάσει το 100%) προέρχονται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.Η εφαρμογή των εναλλακτικών μορφών ενέργειας έγινε με βάση τέσσερις άξονες:

1. Παραγωγή πράσινης ενέργειας για θέρμανση των δημοσίων κτιρίων με τη χρήση βιομάζας.
2. Θέρμανση των κατοίκων συνδυαστικά με ενέργεια από βιομάζα,ηλιακή και αιολική ενέργεια.
3. Τοποθέτηση στο νησί,αλλά και στη θάλασσα,αεριοτουρμπίνων.
4. Σταδιακή μεταστροφής της τεχνολογίας μέσων μεταφοράς από την κίνηση με βάση το πετρέλαιο και τη βενζίνη,στη χρήση της ηλεκτρικής ενέργειας ή καύσιμα από βιομάζα.

Έτσι εγκαταστάθηκε ένα εργοστάσιο παραγωγής βιομάζας με το όνομα 'αλυσίδα από μαργαρητάρια΄,από τα οργανικά απόβλητα των ζώων και των κατοίκων του νησιού,αλλά και από οποιοδήποτε ανόργανο απόρριμα.Επίσης,θα δημιουργηθούν εγκαταστάσεις παραγωγής θερμότητας από το άχυρο που μένει ως παραπρο΄ι΄όν σε δύο εργοστάσια που λειτουργούν σε γειτονικά νησιά.Ωφείλουμε να επισημάνουμε δύο εντυπωσιακά στοιχεία:

Πρώτον,η ενεργός συμμετοχή των πολιτών σε αυτό το εγχείρημα,είχε ως αποτέλεσμα,τη μείωση κατά 20% στην κατανάλωση της συνολικής ενέργειας!

Δεύτερον,η τουριστική κίνηση στο συγκεκριμένο νησί αυξήθηκε 36% την τελευταία δεκαετία!

Το Σάμσο όμως δεν είναι το μοναδικό πράσινο νησί της Δανίας.Τα νησάκια Λόλαντ και Φόλστερ καλύπτουν το 75% της θερμικής τους ενέργειας και το 100% της ηλεκτρικής από ΑΠΕ.Πράσινο είναι και το νησί Πέλβορμ στα βόρεια της Γερμανίας,όπως και το νησάκι Ράθλιν στη Β.Ιρλανδία.

Από τα παραπάνω παρατηρούμε ότι όλο και περισσότερα νησία ανά τον κόσμο αποκτούν οικολογικό προσανατολισμό.Τα παράπλευρα οφέλη είναι πολλά.Μένει να δούμε αν η χώρα μας η οποία διαθέτει αμέτρητα νησιά θα υιοθετήσει τη συγκεκριμένη στρατηγική ανάπτυξης οικολογικών νησιών.

Όλα γύρω απο την κομποστοποίηση

Τα γενικά

Η κομποστοποίηση είναι μία φυσική διεργασία μετατροπής των οργανικών υπολειμμάτων σε λίπασμα. Είναι κάτι που η φύση κάνει συνέχεια ακόμα και αν εμείς δέν βλέπουμε την ίδια τη διαδικασία αλλά μόνο τα αποτελέσματά της. Κάθε φορά που ένα οργανικό συστατικό αποβάλλεται αρχίζει η αποσύνθεσή του από ειδικούς μικροοργανισμούς ''ένζυμα'' και το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι ένα λίπασμα (Το γνωστό σε όλους μας χώμα....ναι αυτό που πατάμε... δεν είναι τιποτ' άλλο παρά το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας μετά από πάρα πολύ καιρό).

Αυτή η διαδικασία μπορεί να γίνει όμως οπουδήποτε ακόμα και μέσα στο σπίτι μας και κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες και προυποθέσεις να μας δώσει ένα άριστης ποιότητας λίπασμα.

Πιό αναλυτικά

Η ιδέα της κομποστοποίησης προκειμένου να πάρουμε λίπασμα είναι πολύ απλή, το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να δημιουργήσουμε ένα χώρο όπου οι μικροοργανισμοί να μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους και να περιμένουμε κάποιο χρονικό διάστημα για να συλλέξουμε το λίπασμα.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να κάνουμε μία σημαντική διάκριση. Η κομποστοποίηση δέν χρειάζεται ούτε κάδους κομποστοποίησης, ούτε την πρόσθεση μικροοργανισμών δεν χρειάζεται καν εμάς!!!!. Είναι μια διαδικασία που ότι και να κάνουμε θα γίνει. Γι αυτό κιόλας το λόγο το καλύτερο κομπόστ που μπορούμε να πάρουμε είναι αν σε ένα σημείο του χωραφιού μας αρχίσουμε να πετάμε τα οργανικά υπολείμματα και τελείως φυσικά αφήσουμε τη φύση να κάνει τη δουλειά της.

Επειδή όμως δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι σπίτια με τεράστιους κήπους για να κάνουμε τέτοιου είδους διεργασία, υπάρχουν οι κάδοι κομποστοποίησης.

Κάδοι κομποστοποίσης

Υπάρχουν πάρα πολλά είδη κομποστοποιητών και η κατηγοροποίσή τους δεν είναι εύκολη. Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι μπορούν να χωριστούν ανάλογα με το χώρο στον οποίο σχεδιάστηκαν να βρίσκονται και ανάλογα με το τί μπορούμε να ρίξουμε στους κάδους.

Έτσι έχουμε κάδους εσωτερικού, εξωτερικού χώρου, κάδους για ρίψη φρέσκων και ωμών οργανικών υλικών ή επεξεργασμένων

Οι κάδοι εσωτερικού χώρου είναι μικρού μεγέθους μηχανές(μοιάζουν εξωτερικά με αρτοπαρασκευαστές), συνήθως ηλεκτρικοί όπου μέσα σε αυτούς μπορούμε να πετάμε τα υπολείμματα των τροφών και μικρά φύλλα ή κλαδάκια. Οι εξωτερικού χώρου κάδοι είναι σαφώς μεγαλύτερου μεγέθους(το οποίο ποικίλει), κατασκευασμένοι συνήθως απο πλαστικό, βαμμένα σε σκούρα χρώματα και διαθέτουν αεραγωγούς στα πλαϊνά τους τοιχώματα.

Τι ρίχνουμε;

Ανάλογα με το είδος του κάδου όπως είπαμε μπορούμε να ρίξουμε τροφές μαγειρεμένες και μη, χορτάρια, φύλλα, κλαδιά ακόμα και ζωικές ακαθαρσίες πχ από το κατοικίδιό μας. Επίσης ρίχνουμε καφέ, τσάι, τρίχες, οστά, φλούδες, σκόνη, πριονίδια, στάχτη και πολλά ακόμα...

Δέν ρίχνουμε

Λάδια, πλαστικά, άρρωστα φυτά, χημικά και οτιδήποτε περιέχει μέταλλα

Πλεονεκτήματα

• 
  
  
  
• Ανάλογα με τις συνθήκες, τον κάδο που έχουμε, την εποχή και το μέρος που βρίσκετε ο κάδος μπορούμε να έχουμε μέσα σε 3 βδομάδες έως 6 μήνες τέλειο λίπασμα για τα φυτά μας σε υγρή ή στερεά μορφή. Ένα λίπασμα που σε αντίθεση με τα χημικά είναι 100% ακίνδυνο και μπορούμε να το χρησιμοποιούμε όσο θέλουμε.
• Μείωση έως και 85% των οικιακών αποβλήτων που δεν μπορούν να ανακυκλωθούν και πηγαίνουν στους πράσινους κάδους.
• Αύξηση της ζωής των ΧΥΤΑ κατά 1ο χρόνια.
• Οικονομικό όφελος από την συνεχή ύπαρξη λιπάσματος διαθέσιμου για τον κήπο μας.
• Ο κήπος γίνετε τελείως ακίνδυνος για τα παιδιά και τα κατοικίδια μας για να παίξουν, χωρίς το φόβο των τοξικών και πολύ επικίνδυνων για την υγεία χημικών λιπασμάτων.

Σαν πλεονεκτήματα θα μπορούσαμε να βάλουμε πάρα πολλά πράγματα πέρα από τη φαντασία μας όπως η μείωση κατά εκατοντάδες χιλιάδες τόνων, παγκοσμίως, από τη σημαντικά μικρότερη χρήση απορριμματοφόρων Αλλά ας επικεντρωθούμε στο πλεονέκτημα ότι κάνοντας κομποστοποίση εναρμονιζόμαστε λίγο περισσότερο με το κύκλο της φύσης και έτσι τη βοηθάμε να παραμείνει υγιής.